Ze względu na dużą ilość celtyckich bóstw i zawikłane konotacje między nimi, naukowcom do tej pory nie udało się odtworzyć dokładnego panteonu starożytnych bogów. Większość przekazów zawdzięcza się greckim i rzymskim historykom (w tym również Cezarowi) oraz późniejszym, bo średniowiecznym przekazom, które były zniekształcane przez religię chrześcijańską.

Początkowo Celtowie za najważniejsze ciało niebieskie uważali księżyc. W naturalny sposób cykl księżycowy kojarzony był z cyklicznymi, kobiecymi okresami płodności. Dlatego kobiety - silniej niż mężczyźni - powiązane z księżycem szczyciły się szacunkiem i wysoką pozycją w społeczeństwie Celtów.

Nic dziwnego więc, że początkowo najważniejsze bóstwa posiadały płeć żeńską. Tak było w wypadku matron odzwierciedlających pradawną Matkę - Ziemię. Ich celtycka nazwa brzmi mathair. Dokładne imiona matron były związane z miejscami kultu. Znane są Matrones Dervonnae z Dervo koło Mediolanu, Matrones Trevare z Treveri koło Cleves, Matrones Nemausicae z Nimes, Matrones Masanae z Mersen koło Maastrichu, Matrones Eburnicae z dawnego Eburacum (obecny Lyon). Występują również inne nazwy, takie jak: Matres Mediotauchte - Matrony Śródmieścia lub Matres Ollotoutis - Matrony Całego Ludu. Boginie te przedstawiano zazwyczaj jako trzy dojrzałe kobiety karmiące niemowlęta lub trzymające rogi obfitości bądź kosze owoców. W jasny sposób wiążę sie to z symboliką płodności i dobrobytu. Kult matron był bardzo rozpowszechniony w całym celtyckim świecie.

Żródło: http://www.gildia.com/teksty/kormak/celtowie/panteon